Solidarietà, sensibilità e disponibilità le gh’è ‘ncóra… Zénerosità de veronesi e de trè zóene turche…

Mi faséa de tùto par tégnérla su, ma za nó ghe la faséa più e védéa par tèra mi e me sórèla, nó se sa co’ che conseguènse… Par fortuna, dei passanti, quàtro òmeni e ‘na dòna, móiér de uno dei òméni, tùti zóeni, i n’a visto ‘n quéle condissióni e subito i-è córsi a ‘iutàrne. Gran premura da parte de tùti: i-a portà ‘na carèga, i m’a ‘iutà a fàr séntàr me sórèla e i sa dà da fàr a consolàrne… Ma, nó l’è mia finì qua… Uno dei òmeni, co’ n’a bóntà e ‘na passiènsa stroardénàrie, l’a vóssù ‘ndàr a tór la so’ màchina e portarne fìn a casa… Ancora: ‘l m’a ‘iutà a cómpagnàr su par le scale me sórèla, come che la fùsse so’ màma… Quando stó siór ‘l stàva ‘ndàndo via, nó sólo nó l’a vóssù réngrassiamenti, ma nó l’a vossù dàrme gnànca ‘l so’ nùmaro de telefono…, che mi g’avéa dimàndà, pàr pódér, almànco, réngrassiàrlo ‘n’antra vòlta, come se déve… I-è còse, queste, che se pódéa evitàr de dìr, ma che ò volù métar zò, parché se sàpia che de la zènte bòna ghe n’è e, sécuramente, tanta… E l’è ‘na bèla cónsólassión, parché, àla fine, sémo tùti fradèi… e déspòsti a fàr del bèn…
Ànsi: nó sarìa córètro se non Vé cóntàsse che, póco tempo fa, ò assistì co’ gran piasér a ‘n caso umanitario particolàr… ‘N me lontàn cónóssènte, a l’inìssio del ponte Aleardi, ‘n diressión déla çità, l’è cascà par tèra co’ la bìci… I-èra presenti a l’inçidènte, ‘n màchina, trè ‘légànti butèle, sécuramente de origine turca. Queste, le s’a férmà, i-è végnùde sùbito fóra dàla màchina, le a ‘iutà l’amìgo – mi g’avéa ‘ncóra da ‘rivàr, ‘ssèndo partì dopo de lù, da dove s’érimo – e, dopo avèr ciamà el 118 co’l telefonìn, i-è réstàde lì fin quando – presente ‘n altro siór de passàgio e mì – nó è végnù l’ambulànsa… Sólo dopo che è partì l’ambulànsa, le trè brave e bòne butèle i-è ‘ndàde via ‘nca lóre… È-la questa solidarietà, aiuto o no? Mé vièn ‘n ménte la parabola del Samaritàn, che l’a ‘iutà con cura quél òmo, che l’avéa tróvà lóngo dèstéso sùla strada… Par fotuna, l’amigo ‘l sé l’a cavàda con póco…